Uitgestelde rouw

Geschreven door Claudia van Wezel

Claudia van Wezel is gekwalificeerd natuurgeneeskundig therapeut en docente en oprichter van zwangerschaps- en oudercursus Van Buik tot Baby.



oktober 25, 2012

Rouw treedt op na een ingrijpend verlies. Als het echter pas maanden, of soms zelfs jaren later lukt om te rouwen, dan spreken we van uitgestelde rouw.

Uitgestelde rouw komt veel (meer dan je denkt!) voor bij hulpverleners:

brandweerlieden
politie-agenten
verpleegkundigen
artsen

en anderen, die uit hoofde van hun werk met alle mogelijke menselijke processen en emoties te maken krijgen.

Uitgestelde emoties

Omdat je op zo’n moment allereerst moet handelen, komt de emotie vaak pas later. Ook kan het zijn dat je jezelf herkent in het verhaal of de emotie van degene die je bijstaat. Als je dan merkt, bijvoorbeeld nadat een patiënt overlijdt, dat je daar intens op reageert, is het tijd om opnieuw bij jezelf naar binnen te kijken: wat wordt er bij jou geraakt en heb je dit voldoende verwerkt.

Het overkomt met name de “sterke” mensen die als een rots in de branding anderen bijstaan

Verwerken

Verwerken is een cyclisch proces: als jij verandert, is het soms nodig opnieuw zaken uit je verleden een plek te geven. Je omgeving heeft hier niet altijd begrip voor: men vindt dat een rouwproces na een paar maanden “nu maar eens over moet zijn” of men vindt het contact met jou en je emoties pijnlijk en vermijdt liever contact. En soms wil je zelf ook je omgeving hier niet mee belasten.

De zaken voor jezelf in je hoofd “op een rijtje” krijgen is vaak maar één kant van het verhaal. Je lichaam vertelt je soms iets anders. Als je last hebt van

angst
boosheid
verdriet
spanningsklachten
somberheid
lusteloosheid

kan lichaamswerk je een stukje verder brengen. Diepe bindweefselmassage kan je helpen voelen waar je vastloopt en welke stukjes je nog verder mag verwerken.

Postpartum depressie

Dit weekend heb ik het boek “De gelukkige huisvrouw” van Heleen van Royen in één adem uitgelezen.

Ik werd direct gegrepen door het verhaal: een vrouw die in een postpartum depressie (ik vond het meer richting postpartum psychose gaan overigens) terecht komt na de geboorte van haar eerste kind.

Deze depressie kwam voor mij niet als een verrassing: de moeder was totaal niet voorbereid op de geboorte van haar kind en het moederschap (over het belang van een goede voorbereiding op je bevalling kun je meer lezen in een andere blog).

Maar het kernthema van het boek geeft heel mooi weer hoe zo’n proces eigenlijk werkt. De hoofdfiguur, Lea, komt na haar traumatische bevalling in een uitgesteld rouwproces terecht: zij heeft haar vader verloren op 13-jarige leeftijd en heeft hier nooit goed om kunnen rouwen. Na een gedwongen opname komt zij bij een psychiater terecht die haar laat zien dat het belangrijk is om te rouwen en om alle fasen van rouw te doorlopen.

Ook in mijn praktijk is heel herkenbaar dat het na een bevalling net is alsof er een vergrootglas op je leven wordt gezet: als er nog zaken liggen uit het verleden die je niet voldoende doorgewerkt hebt, komen deze genadeloos naar voren, in een tijd dat je heel kwetsbaar en emotioneel vaak nog labiel bent.

Maar dit proces kan ook, alsnog, op gang gezet worden bij andere grote veranderingen in je leven, zoals het verlies van je baan, een verhuizing naar een andere stad, echtscheiding, een kind wat uit huis gaat, etc.

Diepe bindweefselmassage: toepassingen

Durf je het aan om jezelf (opnieuw) onder de loep te nemen? Neem gerust contact met me op als je wilt ontdekken wat ik hierin met diepe bindweefselmassage voor jou kan betekenen.

Contact

Claudia van Wezel